Moment przekroczenia przez dziecko progu przedszkola jest niewątpliwie ważnym  wydarzeniem w życiu całej rodziny, dlatego warto się do tego odpowiednio przygotować. To, w jaki sposób dziecko przejdzie próg między domem a przedszkolem zależy od rodziców, pań nauczycielek ale też i samego dziecka. Rodzice są dla dziecka  najważniejszymi osobami i to oni pierwsi będą objaśniać mu wszystko, co jest dla niego trudne i niejasne w nowym środowisku. To oni też będą   w największym stopniu kształtować stosunek emocjonalny dziecka do przedszkola.

Czy dziecko wie, co je czeka?

    Nie wie, jeśli do tej pory nie przeżyło traumy rozstania. Idzie ufne i ciekawe. I słusznie, bo przedszkole m.in.: bawi, uczy, wychowuje, stwarza nowe warunki rozwoju, zapewnia towarzystwo dzieci i innych dorosłych osób, uczy norm obowiązujących w grupie, buduje zaufanie do środowiska pozarodzinnego, uczy samodzielności, twórczej zabawy, dostarcza nowych wrażeń, rozwija mowę, pamięć, uwagę, kojarzenie, sprawność grafomotoryczną, spostrzegawczość. Ale też w przedszkolu spotykają dziecko duże zmiany. Zmiana codziennych nawyków, pożywienia, zamiast mamy (babci) jeden nauczyciel a wiele dzieci, inny sposób zaspokajania potrzeb w grupie (pani nie wie, że jak się bawię to trzeba mi przypomnieć o toalecie), konieczność poczekania na swoją kolej i podporządkowania się nowym normom, innej dyscyplinie i innym granicom, inne oczekiwania niż do tej pory.

Czy rodzice wiedzą, co ich czeka?

     To zależy od wielu czynników, ale najczęściej mają obawy co do tego, jak ich maluch poradzi sobie w przedszkolu. Te niepokoje dotyczą podstawowych pytań: jak będzie jadło, czy przełamie nieśmiałość, czy nie będzie zbyt agresywne; czy będzie płakało i co wtedy mam robić, czy nie nauczy się złych wzorów od kolegów, czy będzie „grzeczne”, czy nie przysporzy mi kłopotów swoim zachowaniem? Jak ono poradzi sobie z tęsknotą, a ja z rozstaniem itd. Ten bagaż lęków, niepewności, zagubienia i mnóstwa pytań niesie rodzic i przekazuje nieświadomie dziecku.

    Szanujemy odczucia i emocje dziecka. Nie mówimy nie bój się, bo jest to rada albo rozkaz. Kiedy dorosły okazuje dziecku zrozumienie, wtedy bierze jego niepokój na siebie. Dorosły nie osądza, nie kontroluje, nie musi szukać rozwiązania niepokoju. Matka musi nazwać uczucia dziecka: boisz się, że cię porzucę. Zapewniam cię, że po ciebie wrócę.

  Połowa sukcesu w adaptacji malucha do przedszkola to przekonanie rodziców, że przedszkole jest najlepszym środowiskiem stymulującym jego rozwój.                 

   Jeśli rodzice są o tym przekonani to potrafią spowodować, że maluch zapragnie bawić się z dziećmi w przytulnym i kolorowym przedszkolu.

   Zarezerwuj swój czas, po powrocie dziecka do domu, tylko dla niego. Po to by się poprzytulać, posłuchać opowieści jak spędziło dzień, pobawić się z nim. Unikaj nadmiernego wypytywania o szczegóły, zwłaszcza w sposób sugerujący trudności („płakałeś?; tęskniłeś za mamusią?; nie byłeś głodny?”).

RADY NA PIERWSZE DNI W PRZEDSZKOLU

• Pamiętaj o pozytywnym nastawieniu, dobrym humorze. Staraj się nie okazywać dziecku swojego niepokoju, rozterek
• Od pierwszego dnia przyzwyczajaj do rytuału pożegnania, nie przeciągaj rozstania ( np. przebranie się – uścisk – całusek i przekazanie nauczycielce).
• Przypomnij maluchowi, kiedy po niego przyjdziesz (określ czas w sposób konkretny, zrozumiały np. po obiedzie, po podwieczorku ).
• nie wyręczaj dziecka nawet gdyby wykonywało określone czynności niezdarnie,
• nie zmuszaj dziecka  do  tego, by zawsze od razu opowiadało o tym, co wydarzyło się w przedszkolu, poczekaj aż samo zacznie mówić,
• nie pytaj dziecka, co i ile zjadło, ale w co i z kim się bawiło,
• jeśli dziecko przy pożegnaniu z mamą płacze, postarajcie się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata
• staraj się  w miarę możliwości  skracać czas pobytu małego dziecka w przedszkolu  do 4-5 godzin (gdy dziecko już się przyzwyczai,  możesz go wydłużyć),
• pozostaw w szafce w szatni dodatkowe ubrania, uprzedź dziecko, że gdy pobrudzi lub zmoczy ubranie, może przebrać się  w czyste. Jeśli dziecko zabrudzi ubranie nie miej do niego pretensji
• pozwól zabrać do przedszkola ulubiona zabawkę – przytulankę, to często daje dziecku poczucie bezpieczeństwa, przypomina dom,
• w rozmowach o przedszkolu staraj się podkreślać jego dobre strony, ale nie odbieraj dziecku prawa do własnej oceny życia przedszkolnego. Dobrze jest pozwolić dziecku się wyżalić, wysłuchać jego relacji, podtrzymać je na duchu. Warto też rozpoznać trudne sytuacje i podkreślać, że podczas nieobecności mamy dziecko powinno szukać pomocy u swojej pani wychowawczyni

• postaraj się nawiązać dobry kontakt i stałą współpracę z nauczycielkami danej grupy.

Kochani rodzice najważniejszymi warunkami adaptacji dziecka do przedszkola jest wasza miłość do niego,
o której dziecko musi wiedzieć oraz przekonanie dziecka, że zawsze, absolutnie zawsze będzie odebrane
z przedszkola, że nikt go tam nie zostawi.